Puzzelen met de zorgverzekering

Het is weer november, en tijd om onze zorgverzekeringen tegen het licht te houden. Voldoen ze nog? Als kind van een vader met een ziekenfondsbril en met thuis regelmatig gesprekken over het al dan niet vergoed worden van behandeling ben ik daar elk jaar weer precies in. Ik vond het verschil als kind schrijnend, met een buurman die op een éénpersoonskamer lag en genoot van de luxe die met private verzekeringen kwam. Dit is dus geen blog over terug verlangen naar vroeger, integendeel. Die vroegere ervaringen zijn wel de reden dat ik elk jaar weer de verzekering voor het volgende jaar tegen het licht houd.

Mijn ervaringen met (gesloten en open) jeugdzorg zijn voor mij de reden dat ik elk jaar de verzekeringen tegen het licht houd. Eerder schreef ik daar al over. Niet over de ervaringen met de gesloten Jeugdzorg, die waren me te intiem om over te schrijven. Wel over de therapeuten in dezelfde instellingen die van niet bestaande regels moesten stoppen omdat de tijd op was, over Veilig Thuis, waar men durfde te leren van mijn klacht en over de Gemeente Den Haag die voor al haar inwoners een probleem oploste op basis van mijn persoonlijke ervaringen.

Over dat laatste schreef ik toen:

Nog geen week later kregen alle ingekochte professionals een bericht: als in een gezin een professional nodig is die niet is ingekocht, dan mogen zij via onderaanneming dat mogelijk maken.

Om mijn gezin staat sinds die tijd een vaste groep bevlogen, vrijgevestigde hulpverleners. Mensen die al jaren vanuit een opgebouwde vertrouwensrelatie weten wat speelt, weten wat nodig is en – nu het zo goed gaat dat loslaten kan – nog steeds het vangnet zijn dat nodig is. Alleen niet meer vanuit de jeugdzorg, want iedereen is 18+.

Het is de ziektekostenverzekering en niet de gemeente die nu de zorg vergoedt die nodig is. En dat is erg puzzelen. Niet iedere zorgverlener heeft een contract met een verzekeraar, niet iedere zorgverlener heeft met iedere zorgverzekeraar een contract en als er wel een contract is met een verzekeraar is er niet altijd ruimte in het volume van 2022. Daarom is het weer de tijd van het jaar voor een ingewikkelde puzzel, waarbij 100% vergoeding van niet gecontracteerde zorg een element is, maar dus ook de wel gesloten contracten en de ruimte daarin. Dit jaar zijn er, zo ontdek ik, weer minder zorgverzekeringen die 100% vergoeden van niet gecontracteerde zorg. Dat is wel nodig, omdat na jarenlange begeleiding vanwege trauma en de daarbij opgebouwde vertrouwensrelatie veranderen van zorgverlener geen optie is.

Gelukkig ben ik in staat om die puzzel te leggen. Maar het is zo lastig puzzelen dat er genoeg mensen zijn voor wie dat te complex is. Ken je ze? Help ze dan vooral!